PUTENZA E’.

1.8 PUTENZA E’

Putenza è nu sole amaro
Putenza è n’addore d grano.
Putenza nun ten mill’ color
Putenza ne tene un solo
perchè i palazzi, le strade e gli uffic’
sò dipint tutt cu u grig’.
Putenza tene nun sacc d’ verde
ma nisciun riesc’ a vererl’
Ind au centro storico t puoi fà na camm’nata
ma i graffitari l’hann tutta mbrattata.
Putenza è a voce di vecchiariell
che s’abbascia chian chian,
perchè i giovani che non la trovano vitale
se ne vanno fuori e tornan sol’ a Natale.
Putenza è nu sole amaro
Putenza è n’addor d grano.
Putenza ten nu solo colore:
quell di chi ha sbagliat a mano.
Putenza è na carta sporca
sia mezza a strada che sopa i mur
E sarebbe bello svegliarsi na matina
e trovarla chiena di mill culur.
Numporta che nun c sta u mar
Putenza è bella anche si è mpò amar’.

 

 

2.8  PUTENZA SOTT A NEV
Era tanda temb ca nun facìa
Vrè Putenz sott’ la neva
Sembra nu paesagg’ d’ fandasia
È nu spettacul ca nun s’ crer.
Tutt’ li macchin vann chiu’ chian
La cristiana sott’ la tmbesta nun tand gn ver
Ma l’aria bella ca ven da lundan
Fa passà tutt’ li malatie, ma sol p’ chi gn’ crer.
La genda iesc da ngasa mbo’ d’ men
Pcche’ nun s’ la fira d’ cammna’ all’apper.
Ma queddi ca hanna gi’ a fat’a’  p’ forza
Vann inda la putea e s’  fann na stozza.
Putenz sott’ la neva sembra ca s’arrposa
E’ cum na pringipessa inda la carrozza
Ca si la ver da lundan sembra ‘na bella sposa,
Manga sol lu marir ca s’ la porta ngasa.

3.8 L’AUTOBUS PER SANTA MARIA

Ndunetta mia, ma t’arrcord quedda strada lunga e stretta
ca facer’m tutti i giorn nanz e ndret
gn’era tanta gent ca gìa semp d fretta
giovan, massaie, prufssionist e prevt.
Quand venìa la sera, sembrava ca tutt s’ f’rmava
a luc d’ u sol s’abbasciava, e s’appicciava quedda di local
nu gn’era crisi nè delinquent ca la minacciava
smbrava ca s putia camm’nà pur sott au temporal.
Pò nu brutt giorn ha chius a prima latteria,

qualcun disse che era p’ na malattia
ma pò appress a quedda, parecchi ati negozi hann pers’ a via.
Insomma Ndunetta bella, quedda strada ca sembrava sicura
mò è dvntata solitaria, fredda e scura.
Ma lu sai stanott chi m’ sò sunnat?
Sembrava ca a prima matina passava nu trerrot
ca purtava la frutta da San Giuann fin alla piazzetta,
gn’eran i signore ca accattavan nu chil d’arance e doi carot,
e mezz a strada era turnata a gent ca gn’era na vot,
Quant foss bell Ndunetta mia, si foss ver
ca sott a la piazzetta s’ turnass a venn u pesc e la nsalat
sarebb bell assai si tutt quest succ’ress diman e no aier.
E pò m so sunnat ca sò giut tutt vicin a statua du Prut’ttor
gn’era na fila ca arrivava fin a sott a u Comun:
“San Gerard mij, falla passà st’aria triste e malandrina
e si gnè qualcun ca gn vol mal portatel, e nun dì nient a nisciun
E fa ca Putenza nostra torna quedda ca era prima”
E’ stà nu bel sogn Ndunetta mia, ma mò scennemm,
ca passa l’autobus p’ gì a Santa Maria.

 

4.8  L’UTOPIA NASCOSTA SOTTO I PINI

Quando imbocchi la Basentana e cerchi qualche indicazione
O vai  ad est oppure ad ovest: non c’è altra direzione
Da un lato si va verso i latini, dall’altro verso i greci
E a metà di quella strada trovi il ponte di Musmeci
È come un animale poggiato sulle zampe
Ci cammini sul dorso come fosse un elefante
La luna si sta affacciando dietro palazzi arrampicati (*)
Stanno l’uno sopra l’altro, sembrano riempire il monte
Forse per il freddo sono stati costruiti più vicini
Sembra un’utopia nascosta sotto i pini.
Eppure c’è qualcosa che ti incuriosisce
Vuoi scoprire cosa di questo luogo ti stupisce.
Devi proseguire come se volessi entrarci dentro
E così ti trovi all’improvviso sotto un muraglione
Sei a corso XVIII agosto, in pieno centro
Qualcuno dice che quello è il protettore
Benedice da un’edicola come fosse un salvatore.
Prosegui verso la Torre del Conte di Guevara
Poi arrivi in una piazza chiamata Polmonite
Un vecchio cartello ti segnala Via Pretoria
Ci sono palazzi intorno, una strada lunga e un’aria mite
Vetrine illuminate, profumo di caffè, poca baldoria.
Davanti ad una chiesa un ricordo si affaccia alla memoria
Chiedi a qualcuno come mai ci sia la porta chiusa
A quel punto i pensieri se ne vanno, tristi e alla rinfusa.
La tua passeggiata si può dire ormai conclusa
E quando esci dalla città, tornando sulla Basentana
Ti rimane sul viso quell’aria di tramontana
E quei palazzi sistemati come piante rampicanti
Che stanno sul monte per proteggersi dal vento
Mille prefabbricati con gente senza nome
Cento scale da salire e un quartiere tutto di cemento.

(*) Giorgio Bocca in un vecchio articolo definì Potenza “la città dei grattacieli zoppi” poichè in certe salite ci sono palazzi che da una parte sono di 4 o 5 piani, mentre dall’altra parte sono anche di 10 o 12 piani.

 

5.8  NA VIA D MEZZ

Oggi è u giorno du Sant patron
Tutta la gente fa a prucession
Nnanz stann i prevt, ndreta gn so i uaglion 
Vann tutt a prehà fin a sott u muraglion.
Quann a città fa a festa a San Gerard
Nun semp u temp é buon e fa cavr
Ma quann a statua passa mezz a strad
Nu mporta si chiuov o si t’aia fa na surat.
Basta ca u sant ca passa inda città
Leva tutt i mal e fa turná a prosperità
Ca i turc só già passat aier
E osc puoi dì solament na preghier
E po’ quedd ca vol ess, quedd sia
San Gerard nostr é na via d mezz tra a religion
E un po’ d fantasia.

6.8  IL VENTO DI ELI

O vento delle nostre brame
che hai dischiuso la porta del letame,
Non sai la polvere che hai sollevato
In una notte fredda come quella
In cui ci fu quel ch’era stato,
Un portone di dolore e chiavistello
Aperto come se fosse un sasso
Lanciato con forza dentro un ruscello
E ha fatto ritornare alle narici
Odori cupi e ferite aperte senza cicatrici.
E invece una notte senza luna
Un vento freddo ed ignorante
Capitato per caso nel cuore di una città scura
Apre quel portone di legno pesante
E rompe quella coltre di silenzio
Con la quale hanno anestetizzato
Da oltre vent’anni la memoria della gente.

 

7.8 DI MEMORIA SI VIVE E SI MUORE

C’è una forma di croce abbracciata alla casa
C’è un segnale di sacro dove il vento riposa
Finestre sghembe come il tempo dimesso
Un portone murato ne impedisce l’accesso.
La fontana è soltanto un custode severo
Che non riesce a distinguere le ombre dal vero.
Sono angoli immobili di una città ferita
La storia ha colpito, l’ha lasciata impietrita
Anche questo scorcio denuncia l’assenza
Di memoria si vive e si muore, a Potenza.

 

8.8 POTENTINITA’
U potentin ten u pier psant
Cu u tarall man nun gn so sant.
A dumenica matina anna gì a messa
So’ passat i temp d quand ogni sera ‘na rissa
Ca po’ u pomeriggio s va dritt au Vivian
Dau prim all’utm mnut s’anna batt i mman.
Ogni tant nu vafangul u mena a casacc
Ma quand s’ segna fa cum a nu pacc.
Au potentin gn piaccion i gol spettacolari
Mica è un ca s’accuntenta di scarpari.
U potentin sa fa tutt cos
Aa femmna soja gn porta semb na ros.
Po’ la sera cu l’amic p’ via Pretoria
Ca gnanna raccunta’ qualche storia
So’ fatt ca spess so pur nventat
Ma tant lor u sann ca dic’ puttanat.
Po’ passa quedda ca va a truva la mamma
La figliola ca gnè semp rimasta nganna.
P furtuna a settimana passa com a nu cannon
Stavota è in trasferta, ma e’ semb nu squadron.

10 thoughts on “PUTENZA E’.”

  1. Pingback: Betkick
  2. Pingback: relax music
  3. Pingback: water sounds
  4. Pingback: yehyeh.com
  5. Pingback: jazz instrumental
  6. Pingback: meditation music
  7. Pingback: ks quik 2000

I commenti sono chiusi.